προκοιλιούμαι

-όομαι, Α [προκοίλιος]

1. γίνομαι προκοίλιος, αποκτώ προκοίλι

2. μτφ. (κατά τον Ευστ.) «προκοιλιοῡσθαι τὸ σῶμα τοῡ μέλους τῇ παρεκβάσει».